De beproeving

(Alleen honden die bij de Shadows willen komen! Anders zal je post zonder pardon verwijderd worden!)

Een kille bries sneed door de vacht en ziel van elke hond en dier die hier kwam. Een paar grillige schreeuwen en huilen kwamen uit een nabijgelegen grot, de oren van Isha bewogen aldoor. Op een moment kwam hij bij de grens van het Verboden bos, in de verte staken al dorre bomen door de mist heen. De grond was hier drassig maar dat maakte hem niets uit. Deze plek was dé plek, de plek van de waarheid. Hij huilde naar honden die bij zijn roedel wilde.

Bredon was een van de eerste die daar aankwam. Hij liep naar Isha toe en knikte naar hem.
"Face is opweg"zei hij kort maar kil tegen hem. Hij keek even achter zich en wachte dan.
Zijn ogen bewogen zich wat omdat hij wat hoorde. Toen rook hij ook wat anders. Waarschijnlijk Face.

Face kwam ook aanlopen. "Ben iki te laat?" Vroeg ze aan de reuen. Ze keek hier naar uit, leker vechten om je te bewijzen. "Wat gaan we doen?" Vrroeg ze en ging even zitten.

Isha knikte geduldig en zei "Laat ik beginnen met Bredon, dan kunnen we onze herrineringen ophalen en dan heeft Face alvast een voorproefje". Hij ging tegenover Bredon staan en zei toen charmant "Jij mag de eerste aanval doen". Hij was hopelijk op alles voorbereid, er was niets ergers dan dat een roedelleider verslagen werdt.

Bredon keek Face even aan en stond toen weer op. Hij focuste zich nu helemaal op hem.
Hij grijnsde even en liep snel op hem af. Hij maakte een dubbele schijnbeweging en beukte hem dan weg. Hij grijnsde eventjes en keek hem aan. In een gevecht was zijn gedrag anders. Maar zijn blik bleef dan op zijn tegenstander.

Face knikte naar Isha, hij had haar respect wel verdiend, ze was nog steeds niet onderdanig, maar ook niet meer onbeschoft. "Ga ervoor!" Riep ze naar hen, eens zien wie er zou winnen.

Isha werd een stuk weggebeukt, zijn poten gleden door de drap totdat ze tot stilstand kwamen. Isha bestudeerde even de lichaamstaal van Bredon en wat hij tot nu toe zag was: trots en charmatisch. Geen verkeerde eigenschappen, maar hij zou zich nog meer moeten bewijzen. Isha besloot daarom een tegenaanval te doen. Hij rende langs Bredon en gebruikte de drap die erg glad was om meer snelheid op te bouwen. Opeens draaide hij scherp waarbij hij bijna uitgleed. Hij ging nu recht op Bredon af, maar het eerste wat je nu zou denken is dat Isha Bredon wilde laten struikelen of tackelen, dat was echter niet het geval. Hij dook op het laatste moment naar rechts, zette zich met zijn achterpoten af en beet hem zo in zijn rechterflank met een complete verassing hoopte hij.

Bredon was verast dat wel en gromde even kort. Hij keek Isha aan en grijnsde wat. De drap was iets wat hij vergeten was. Hij stond weer op want was uitgegleden. Hij draaide zich om en gromde naar hem. Aangezien hij wat van zich af stond liep hij op hem af. Hij gleed zowat vooruit maar zijn snelheid was hoger als die van Isha. Hij bukte zich en toen hij zowat onder hem was ter hoogte van zij nek. Beet hij daar hard in.

Isha zijn nek werd naar beneden getrokken doordat hij door de beet uitgleed. Zijn ogen werden op dat moment een stuk groter. Met een plof en gespetter kwam hij neer. Hij gromde gemeen en even deed hij een oog dicht voor de pijn in zijn nek. Wederom ging hij hem evalueren: Trots, charmatisch en een hoog aanpassingvermogen. Wat hij nog miste was zijn eigen creativiteit. Als hij dat zou hebben getoont en nog een beetje meer pit en slechtheid dan zou hij togelaten worden. Isha ging rechtop staan en gromde toen; hij zou gaan voor een ouderwetse directe aanval. Hij gromde harder en sprong op de rug van Bredon, hij haakte zijn scherpe nagels vast in het vel op zijn rug, en zijn kaken diep in zijn nek. Isha was niet erg zwaar omdat hij een jachthond geweest was en nu weinig eten gehad had.

Bredon gromde even van de pijn. Maar wat hij wist is dat er stenen lagen verder op. Hij liep zover hij kon en trok zich los. Toen liep hij weer op hem af en beukt hem richting die stenen. Hij gromde krachtig naar hem en keek hem dodelijk aan. Hij moest zich wel inhouden maar of dat nog lang zou duren was een raadsel. Bredon maakte nu gebruik van de struiken die in de schaduw lagen. Hij sprong daarin en aangezien het windstil was. Was dit een voordeel voor hem.

Isha kwam hard tegen de stenen aan, een schok ging door zijn lichaam. Isha stond verward op en keek om zich heen. Het was een goed idee geweest van Bredon. Hij grijnsde en zei "Goed gedaan Bredon, je mag er nu wel weer uitkomen, je bent geslaagd". Hij liep naar de kantlijn waar ook Face stond en rustte even uit: hij had nog één gevecht voor de boeg.

Bredon kwam eruit en keek even naar Isha. Hij knikte naar hem. "Nou je bent het nog niet verleerd"zei hij tegen hem en grijnsde eventjes. Hij keek even naar Face maar al snel weer naar hem. Hij had war wonden opgelopen op zijn poten en begon die te likkken. Hij keek dan weer op en grijnsde weer.

Face keek naar Bredon en gaf hem een lik. "Goed gedaan!" Riep ze blij en keek naar Isha. "Mijn beurt." Zei ze en ging klaarstaan. "Ben je moe? Nee toch!" iep ze naar Isha.

Isha glimlachte naar Face en zei "Ik ben niet meer zo fit als vroeger". Hij mocht dan wel slecht zijn, maar zijn gevoel voor humor, en zijn eerlijkheid had niet verloren. Hij ging weer staan en zijn mond deinsde rustig op en neer door het hijgen. Langzaam begaf hij zich naar het strijdveld en hij maakte een lichte buiging "Dames eerst" zei hij toen en kwam weer overeind.

Face grijnsde en sprong op zijn ug en beet in zijn nek. Ze lag met haar zware gewicht op zijn rug, ze was echt heel zwaar. Ze zette haar nagels in zijn buik.

Isha kon Face nog houden, hij sprong een heel klein stukje omhoog, maar dat was genoeg om te kantelen. De zwaartekracht handelde de rest af. Hij viel op zijn rug en zette zich met zijn achterpoten af in haar buik. Toen grijnsde hij en keek vals naar Bredon en toen naar Face "Verassing verassing" zei hij en vervolgde "Ik heb een andere opdracht voor je Face, het zou namelijk oneerlijk zijn als je wist waar ik op lette". Hij zette een stap achteruit zodat Face en Bfredon tegenover elkaar zouden staan en vervolgde "Gevoelens moeten niet in de weg staan, jullie moeten tegen elkaar vechten, maar zodra ik zie dat een van jullie twijfeld of zich inhoud zal hij niet in de roedel gelaten worden, hetzelfde geldt voor jouw Bredon". Toen keek hij grijnzend naar Isha en zei "Je kan nu zien hoe hun toekomst verscheurd wordt".

Isha knikte en zei toen tegen Aiya "Voor jouw moet ik nog een goede opdracht verzinnen, maar verwacht maar niets makkelijks". Hij ging zitten en keek van Bredon naar Face die nu wel een hekel aan haar zouden hebben.

Isha gromde even waarschuwend naar Aiya en zei "Bredon heeft zich al bewezen, dat kan ik nog niet van jouw zeggen". Hij vond dat Aiya wel mocht weten wie hier de baas was, en dat ze altijd moest luisteren naar de Alpha.

Isha gromde haar even toe en zei "Je moet voor ieder roedellid respect hebben, en je weet dat ieder roedellid slecht is, en zodra ik achter enige zwakheden van een roedellid kom en ontdek dat hij iets goeds heeft gedaan mag hij de roedel gedag zeggen".

Face knikte en keek naar Bredon. Hij zou het wel begrijpen. Ze nam een aanloop, gromde en sprong. Zij en Bredon rolden samen over de grond. Face beet in zijn schouder. Ze hoopte dat hij niet te veel pijn leed. Voo de rest beet of krabde ze niet, ze had de rest van haar aandacht nodig om niet om te vallen.